Orman gözlerinden ağaçlar akarken
İki ekmek payı kadardı sevdası
Kalbinde rengarenkler uçuşurken
Yalnızlığa çekmek vardı
En katı dilinden yumuşak bir gül kokusu
Ve sevdalanışları yansıtan bir gülücükle
Karlar çilenirken, dudağımdaki kar tanesinden öperdin
Severdin
Bilirdim...

Kitap kokardı fi çağının sevdaları
Söyle orman gözlüm, sen hangi perinin bam telisin?...

Aklımın sıyrılmış dalgalarında mutluluğun ciritlerini atardın
Öylesine vurgun bir dokunuşla
Tenimde titreyiş vardı
Nefesime sen yazarken
Ben bir kadeh daha şiir alırdım senden...

Kırık bir kalem kadar sağlam kalbimden geriye kalansa
Avuç avuç gözlerden akan gül suyu iken
Ey deli gözlüm... Tüm renkleri nasıl aşık ettlin kendine?..
Ki ben bile dudaklarım yarı sen aralık bakakaldım öylece?...

Orman gözlüm
Bırak tan zamanında şafaklar kadar mucizeyken içimde
Ömür nefesinde saklayıp çok seveyim seni...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )