Ölmeden Ölmek
henüz kalkmadı ağrısı ağırlığın
beyaz döküntüleri güne düşüren kıyam kurtar bizi kendi ellerimizden ışıklar kalır kirpiklerimin altında siyah kayıtsız gölgeler sıkıştıkça içe damlayan kara kendimi görecek miyim her aynada başka bir denge aklın uçurumunu kaldıramayan sağırlık an rüyalarında dirilmek yaramıyor yetmeyen nefesinin büyüsü artık hepimiz için parçalanmış olmanın uygarlığı sesinizden geçtiniz ve cisimlerden esnemesi yoruldu dünyamızın işte ruhunda ki sinsi patlama bir sonsuzluğun yer kaplamadığı savı doğru büyüyünceye dek sır oldu aklına sığdığı kadar hiç sezgisine toslayan başların belalısı fikrin zehirli mızrağından yemek sonsuz bir kayıtsızlığın en cilalısı ölmeden ölmek |