Hayata Kırgınlık
ne kadar paslı olsa işler
ele geldiğinde kör bıçak gerili yayla kardeştir kuzgun besler… şimdi bir zaman örüyorsun çilesi karışık her güne değişik bir gülümseme kondurup yollar işliyorsun kenarlarına kısalı uzunlu al çek birini avuçlarına gizlenmiş özleme tutuştur bir heyelan olmasın bakışlarımız bırak bana kalsın ağrısı çığlıkların sessiz direnişlerini topla o duvardan izlerini sil bütün boşlukların ben yerleşeyim izin ver paylaşmak yaşamda usuldür çekilmiş bir deniz şimdi biriktirdiklerimiz çekimsiz akşamları kucaklıyoruz şimdi sular yükseldiğinde ellerimiz tutunacak bir filikanın iki kenarına aynı çubuğu çektiğimizin ayırtında olacağız bırak öfkeni yaz güllerinin yanına…(kbykl) |
ben yerine yanarım... "
Dinginliği huzur veriyor, şiirin.
Kabulleri hayata yaslamak zor,
kolaymış gibi sunmuş şiir... İnanıyor,
inanmak istiyor insan.
Usta kaleminize tebriğim ve saygım ile.