Ah...
acı gülümüz oldu çekinerek iliştirdiğimiz
en çok sarısını severim dediğin mevsim mi çiçek mi sormaya korktuğum not düştüğümüz günler yığıldı yalanları altına süpürdüğümüz yüreğimizin hüznünden çok bulutlar yüklendik ah… acımızın ön adıydı omzumuza dokunan diğerimiz özenle sakladığımız sorular demde erimesiydi aynı tatta kandığımız sabahların yanıtları bilen öğrencinin gülümsemesiydi alaycı bakışların bir yerlerden nedenler düşerken suya dalan kuşlardı kıyımıza vuran ah… yine mi dilinin ucunda bıkmadın mı taşa dokunup kaçmaktan gözlerinin yaşlarına zulüm gülümsemesini bırakır ellerin kanamadıkça…(kbykl) |