SEFİL HOVARDA
Bugün sus ben söyleyeyim. Çıkana dek avazım…
Her şey bir anda olur ya? İşte öyleyim sazım. Kaç gündür param yok, alacaklılar çağırıyor, Meyhanede kavga ettim; her yanım pek ağrıyor. Akşam sevgilim gitti, gece karım bağırıyor. Zormuş ulan yaşamak! Dibime kadar yalnızım, Tüm dostlar derin mezarda… Yine depreşti sızım. Çoluk çocuk olmasa yine “Boş ver neyse” derim, Lakin fena tosluyor şu son günlerde kaderim. Hiç yokum sanki âlemde. Bir çöpte kenardayım, Ne şimdisi arkadaş! Doğduğum günden dardayım. Alışmak desen çok zor… Hani şu umutlar var ya… Yüzüne gülümse dur. Hep bildiğini yapar ya… Attı yine bir kazık, umut denilen şu çakal, Uyuttu yıllar boyu, yine acı bitti masal. Ne söylesem yetmiyor ki, sözlerden öte şekil. Şu dünyada kaldı özüm, koskocaman bir sefil. Kaç gündür param yok, alacaklılar çağırıyor, Meyhanede kavga ettim; her yanım pek ağrıyor. Akşam sevgilim gitti, gece karım bağırıyor. |