Gönül Çelenler
bilmezdin
sana his altından gülümseyen karıncaları öyle çoğul ölürlerdi ki basit bir kasırganın küçülmüş gözlerinde aşkı giyinirlerdi ne kadar istersen iste yıldızlar söylemeliydi ya da hiç sesi olmayanlar bir çatlaktan sızarcasına damlaların bildiklerini sende farkındasın daha ağır daha çekilmez oluyor zaman duyunca gelincikler beyazını kaçıyorsun kendi rengine orası biter başkası kalmaz aklının yağmuruna değen öte vuruşlar giyer bulutlarını gönül çelenler kalplere yağar görüyorsun hala kımıldıyor parmak uçlarım ezber dokusu bir kaç mısra ve sen aynı ten ve hissettiklerin vuruyor dalgaların ağzına ağlıyorsun ben. |