Korkum
Ümit, qorxu yoldaşım, durublar sağ solumda
Heyhat nəsib olarmı həsrət çəkdiyim diyar Azğın nəfsim ram olsa, dayanmasa yolumda Heybəmə doldurduğum yığın yığın günahlar Şeytan qurur tələlər, qəlbimin otağına Gahdan da yem oluram öz nəfsimin ağına Utansa belə bir baş eyilsə ayağına Ağlasa hönkür-hönkür gecə boyu, sabahlar Budumu sədaqətin, əhdinə vəfa bumu Cürm işlə cənnət istə məntiqincə oldumu Ömür udumluq badə dolacaqmı doldumu Burda nə içən doyar, nə də ki bir şey anlar Cəzasımı? Bir düşün... Vahim və qorxunç o an Öncə məşhər meydanı, və devasa bir divan Keç sırat körpüsündən! Altında qaynar qazan! Ordaki titrəmələr, sızlayışlar və ahlar! |