uslandım desem de şimdi yeni bir aşkın seyrine
içimdeki tenhalık ne yapsam düşer peşime
gökyüzünün renksizi yurtların sürgünü olmuşum
üstelik delik deşik geçmişimden de kovulmuşum
ki incittiğim kadınlar hala ağlar sesimde
sözleri lanetim olur dilim dönmez bir başka sevmeye…

sokaklar çekilirken kendi haline kendi sesleriyle
sitemim yoktu bekçilere bir de süslü perdelere
kaç şehri kaç gece bir başıma dolandım da
bulamadım suretimi / ne bir kalabalık / ne de kuytu bir yerde
ki kırdığım kadınlar hala solar yüzümde
gözyaşları lanetim olur aklım yetmez kendime…

mavisi solgun dalgası leş kıyılara çok çarptım / kanadım
şarkılarını bozdum yağmacı kuşların / dudaklarımı ısırdılar
yetmedi her mevsim kovalayıp üzerime saldırdılar / vurdular
işte bu yüzden martılar sevmez beni istersen sen de sevme
ki üzdüğüm kadınlar hala yanar göğsümde
duruşları lanetim olur adımlarım gitmez geriye…

tapınağına küsmüş köyler geçti başımdan bulut diye
hoş rakılı akşamlarım da oldu söz meclis içeri
bir düş’ün peşine kitap yumruk düştüm düşeli
benimle gezer her mahallenin en kıdemli baş delisi
ki öptüğüm kadınlar hala kanar içimde
bakışları lanetim olur gölgem bile küser bendime…

şimdi her şairin dizesine ağlayan benim / kimseler bilmez
bilmezler nasıl faili meçhul bir cinayetti yitirdiklerim
koştum yeni bitme acılara / kimseler küçüktür demedi
peki ne oldu da hangi şubede / ben yeniden dirildim
ki sevdiğim kadınlar hala uçar konar gönlüme
kanatları lanetim olur kirpiklerim neşter gözlerime…

oysa şarkıların bir dokunuşu vardı önce / bir ıslığı
her aşkın ateşi keman yayı kadar yanıktı
şimdi kentlerin içinde yol alan bir ucubeyim
kutsal kitaplardan da sürüldüm yok bir yerim
ki gittiğim kadınlar hala yanar tenimde
özlemleri lanetim olur cehennem düşer tenime…

(Hem Mert Hem Metin Olandan)