sıvası dökülmüş duvarlara o akşam çarpmıştı yüzüm
yürüdüğüm yollara adım adım seni sorup küstüm
mor turnalardan kaçtım cebimde kayıtsız bir kimlik
marallarım vurulmuştu ceketimde yağmur çamur delik deşik
senin bir şiirin yoktu / benimse mızrabı sana dokunacak bir sazım
ben o meçhul masallarda hep kendime yad
aklıma da gezgin bir yabancıydım…



ağustostu / ilk yerin yeksan düştüğü bir gülüşle gelmiştin
bağdaş kurup çok bildik bir türküyü tutup dil’ime dermiştin
gözlerin tanrıçaların sofrasında kutsal bir şarap
gözlerin içerimde sallanan siyah saplı bir bıçak
saçların savruluyordu yüzüme birazdan kalkıp gidecektin
benim sigortasız bir sürgün olduğumu
o sıralar sen nereden bilecektin...



an be an dönüyorum sana dair yaşanılan her nefese
ayalarımı buzlu buğulu camlar çiziyor / falcılarım kayıp
geçtiğimiz kentler dolandığımız mevsimler yaslanıyor göğsüme
okuduğum her kitaba inkarım / tapınaklar varsın dursun yerinde
kaç sınırda kaçıncı kül oluşumuz bu / kaçıncı yenilgimiz
efkarları deşip o masum sevinçleri kucak kucak üstlendik de
her kahkahamızda çarmıh ve ötüşen mezar kuşları doldu içimiz…



bu yüzden konakladığım her yerden ellerin ellerime seslenir
sonra o gizemli yerlerden aşkı anlatan şairlerin bedduası gelir
tutuklansam derim / bu sefer infazımı pamuk parmakların bilese
senin için nasıl öldüğümü / içtiğim zehirli sular bile hiç bilmese…



yalnızım istanbul kadar dağınık üstüm başım
her kaldırımda yakama paçama dehşet bir telaşım
seni sürüldüğüm seslerden bunca yıl sakınıp sarmalayıp
sığ sulara düşen ay şavkının renginde saklamışım
ben ki hayırsızın…şimdi…mermisiz…makamsız…mecrasız kalmışım
bir bilsen sensiz / her şeye ne kadar çok azalıp
her boran nasıl da durulup uslanmışım…



intihar kuşanan mektuplar taşır sahil kıyıları
sakıncalı buhranları örter günlük gazete sayfaları
dalgaların boğumunda çırpınır durur yitirdiklerin
ne bir martı ne de bir gemi yanaşır düşlerinin rıhtımına
bir alarga dökülür gözlerinden ıslanırsın
kaçıp gitsen de nihavent bir şarkıya
çığlığını keser hüznün üşüyen serçeler gibi dağılırsın…



şimdi ucube bir feryadım / eşiğinde sakallarım darmadağın
söndü ateşlerim ve bitti çakallarla tek kişilik merasimsiz dansım
örselendiğim o isli kasabaların sisli bulvar gecelerinde
ne çok fikrime sensiz sakıncalı bir gazel gibi kalmışım
ben ki vefasızın…artık….silahsız…sabahsız…şarkısızım
bir bilsen yokluğunda / kaç sefer talan edilmiş
teninden uzak kaç neşter kokunla uyanmışım…

(Hem Mert Hem Metin Olandan)