Açın kapıları...
ölümler yorar mı insanı
yoruldum binlerce kez mevta olmaktan yaşamak dediğin ne ki başı bozuk sorgularda çocuklar kadar ölüydüm ben şehirler kadar yanlız, karanlık yoktunuz gözümün gördüğü yerlerde ıssız terk edildim haramiler kapattı kaçak yüreğimin kapılarını rüzgar esmedi hiç yagmur uzaklaştı bizden ebabiller ötmüyordu karanlıkta sırra kadem uzaklaştım devrin öteki yüzüne pusularda oturdum sesim kısaydı ulanmadı karşı dağlara bedenim üryan geldiğim gibi gidiyordum yoksulluk içinde ezilmişlikle yine susarak açın kapıları biz geldik posamız çıkmış bedenler hırpalanmış varla yok arasında kaybolmuş anayı babayı ve yari bırakıp geldik zemheri geceleri şahit tutarak gözlerim şehla bakıyor kalanlara final yazmadım daha çok satır aralığı var yaşamak için ne uzun yoldu ayaklarım gene tükendi açın kapıları bir nefesi daha yanınızda alayım bari. Sermin Çınar/İzmir Sevgili Nebiha Muradi ben sana ne desem teşekkürlerimi ifade edemem,bilki cansın. |