Yakamozu içinde barındırırdı
Denizin üztünde kırış kırış kendi izi
Ve ne çok severdi secdayı
Öylesine anlatırken sitare içindekilerini...

Bir an gelirdi
Terliklerin içinde kum dolu
İçine barındıramıyordu suyu hani
Canı gidiyordu teker teker andığında...
Kendi olmaktan vazgeçmişti bir daha...

Denize bakıyorum bir an
Kızıl saçlı olduğum hatrıma geliyor
Aşk’ı sırtlanmışcasına...

Yüzü güllüyor denizin
Dilinde dolandırak tek şarkı idi
Eftelya...

Karaya oturdu tüm herşey
Yengeçlerin kabukları kırılmış
Atılmışcasına dışarı
Hüzün doldu birden gözüm
Ağlıyor iki sözüm...

Farketmiştim ki;

+Aşk zamana yetişemez
-O zaman zamanın fistanını tutalım
Çekelim senin ellerine...

Bir huzur üflendi
Hutbe gibi sözlerim vardı oysa...

Yanıma kondu iki uğur böceği...
Birine dedim senin adın melek
Uçtu gitti gökyüzüne
Diğerine dedim şeytan
Çakıldı kaldı cehennemde...

Ve dilinde tek şarki iken
Eftelya...

(Denizler en uçsuz bucaksızlıklarıyla beni bekler... )

Önüm (mavi) arkam (mavi) sağım(mavi) solum (mavi) saklanmayan (mavi)





E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )