sarı ovalar biter
kumlar başlar
su başlar ormanlar başlar
ağaçlar yeşerdikçe kuşlar dilekler
bulutlar hayaller başlar

çekinirim ben oraya gidemem
gitmek istemem
iki de bir soyunursun çırılçıplak
maviye batan beyazın içtenliği
gözlerim saydam bir çığlık bulur gözlerinde
dönmek istemem
oysa sever beni sizden daha az duysa bile seneler

öyle sever ki burnum burnuna değdiğinde
çimenlerin ilk baharı uyandırmasını isterler
bütün kış saçlarımı okşuyordun duydum
içime ulaşmış bir sevginin
kirlenmesini istemiyordun

samimiyet ben kılıklı eski bir ölüdür
yani sana karışmak için
zaten öyle bin sene geçer
içinde ki gizemin tadı yüzünün aslı değil
aşk her zaman eskiye benzer

deki sen
ben duydukça parmaklarımın arasına düşüyorum
ikimize birden ulaşıyor sarı ovalar
kumlara değdikçe sular
sırt sırta kendi ekseninde dönen bir mutluluk
nasıl kucaklarsa bir abideyi
öylece
batsın içimize sonsuzluk.