HAYAT PINARIMDAN DAMLALAR
Bir rüzgar esti savurdu, örttüğüm içimde uhde kalmışları
geri dönüverdi yıllar sırtımdaki heybemden saçıldılar katmer katmer açan güllerim, sandıklarda solmuş ansızın girip çıkan kramp, şimdi izlerin bedenimde ışığım,içimi ısıtan batan kızıl güneşim ürkek ilk baharımı çiçekleri meyvesiz kaldı dar vakitlerimin huzuru,nidaları m sustu ayaklarımın altından küçük dünyam kaydı körüklenmiş yangınlarda yüreğim uçurumlara iteklenir kuşatmış etrafımı ,uğuldar yasımın serzenişleri akıp gittin bilinç altımdan,yellere sellere karıştın tutmuş elimden kainatın saf meleği der sınavdasın gönül kalem asrın tarihinde abide anıt ürperdi soğuk rüzgarın dokunuşlarıyla solmuş tezgahımda dokuttuğum adına aşk tohum vermiş,bahçemde umudun papatyaları tenimde,alnımda kazılı kaldı senden kalanlar geri vermedin,giderken yaşamın sevinç ini derdim oldun içimde satır satır yazdım hayat pınarım da damla oldun taştın dilimden(sessiz çığlık)nuriye |
Akar gider sessizce.
Dönüp bakınca geriye dile gelir mısralar.
Güzel dizelerdi.
Duygular yeterince aktarılmıştı...
Tebrikler şairem...
Saygılar...