KALBİMİN İZİ
Kapattım kalın kapılar gibi kalın kapağını yüreğimin.
Kalın bir kitabın incecik sayfalarında sararan gül gibi ruhum. Kelimelere küstüm, cümleler sokak çocuklarının mutluluğu gibi aç, açıkta. Rüzgar değse sarsılacak gibiyim. ... Çoğu zaman kendi halimde düşünüyorum. Kimseler sorup yoklamasın diye yüreğimi uzağım kendimden. Hissettirmiyorum... hasta bir adamın esrarla uyuşturulmus bedeni ruhum. Gül kuruyor incecik kalıyor sayfalar arasında. Anılarla sararıyor soluyor unutulmuş sayfalar kalabalığında. Rüzgara karışıyorum, bir tek kalbimin izi kalıyor ruhumun gökkubbesinde. |
Gül içinde sevgiyi de nefreti de barındıran esrarlı bir çiçektir. Nefreti üstündeki yaprakları köreltse de içine atar herşeyi bir tomurcuk olarak kalır. Bir tomurcuk gülü neden bir sevgiliye verir ki insan içinde sevgi mi açacak yoksa bir volkan mı patlayacak bilinmez. Umulur ki bir sevgi volkanı patlar bu esrarlı kapanıştan.
Yürek bir gül gibi atar esrarı içinde saklıdır. Sayfaların arasında o kuru yaprakta nice duygular saklıdır. Bazısı onu bir gül yaprağı olarak görür, bazısı da nice ince yaprakların tek esrarlı anlatısı bunun içinde saklı diye düşünür. Bir ince yaprak bütün bir Gül'ün esrarını içinde barındırır.
Yüreğinizin rüzgarında solmayan bir gül olarak yaşayın inşallah...