Aşk...Ölüm...
dipsiz kuyunun gölgesinde boğulurken
kırılıyor duvarlara vuran ışıklar adımlar; karışıyor yarının yokluğuna... beklenen rüzgâr, nefesi özlerken sarılınca küçük esintiye umutlar; saklanır yarının varlığına... girdap savururken uzaklara/ /yakınlarda sezgilerden gökkuşağı belirir ufku saran yitirilmemiş sözler sığınır an’ın nefesine bir katre suyun yansımana düşen nasırlaşmış hayâlin tınısı yayılır sonsuzluğa ve zamanın şarkısı karışır yolculuğun dönülmez katmanlarına … / falezlerden yuvarlanır geçmişin izleri… kozadan çıkar kelebek… uçar…uçar…uçar… hoşgeldin...ölüm...... hoşgeldin...hayat..... Merâl Özcan |