Çırpınış
ve geldi gitme vakti
. yapraklar dökülmeye başladı bir bir içsel sessizliğin çınlayan haykırışlarıyla tutunamadan...zamana uçuşurken sarsıcı çarpışmalarla savrulup uzaklara bağlılığından emin ama mecbur...hayata kuruyup çatlayarak karışmak yokoluşların kapısında çalmak ümidin son çırpınışlarını...ısrarla korkuların girdabında yüzleşirken bir olmak toprağın hükmüyle karışmak zamanın hoyratlığına yitip gitmek...hüsranla kenetlenmek sevilerle kutsamak an’ı geçmişiyle mucize buluşmayla verilen hediye alınmalıydı yaşanan son değil ama ilk’ti... . bu gitme değil göçme vaktiydi Merâl Özcan |
nefesini duymak istediğin
beklemediğin bir anda
elinde cam kırıklarıyla gelmiştir.
tüm dolu yanların açıktadır işte..
boşluğun penceresinde
bakışlarında yere dökülmüştür...
bende nacizane hissettiklerimi yazmaya çalıştım...şiirin çok güzeldi arkadaşım...duygular dile gelmiş ve kalp konuşmuş...mısralar yaşananları yazmada bir araç olmuş...baştan sona duygu yoğunluğu var...tebrik ederim...sevgilerimle...
yaşanan son değil
ama
ilk'ti...
.
bu gitme değil göçme vaktiydi
ve final süper...