Sonsuz Irmaksoğuktan sütü donmuş yarasalar mı bulurduk uyandığımızda pencere önlerinde bir maden çıkarılabilir miydi yalnızlığından ya da şelale örneğin salıverir miydi kendini yine yaşayalım işte birlikte bak, su içiyor geyik bir başına boynuzları kırık, vücudunda darp izleri ve nemli gözleri var, soruyor ki ’olmasan’ kediler girer miydi müstakil evlere kar ısıtır mıydı akrabayı, sevgiliyi ey şu göğsümün orta yerinde tebessümüyle intiharları dinlendiren vicdan dillendir umudun àmà bekçilerini ve onların ağzıyla söyle ki sevda; vadileri dolduran bir sonsuz ırmaktır koynumuzda durmadan serinliğine katan bizi. |
Her şey bir sevda peşinde, gülümse.:)