Tanıyorum gözlerini ıslak kağıt misali
solgun
yaz güneşine hasret
beyaz bacaklı kadınları
asla yıpranmayan uzuvlarıyla barda oturan.
Kan titreten bir gülümseme sunuyorlar size…

Dumansız gökyüzüne alışık değiliz
kanalizasyonu tıkalı şehirlerde yatırımlarımız yok
Bir yaz günü dışarıda yeni inşaatlar yükselir
karnı tok kedi yalanır
sen gölge odanda beklersin
hep bir şeyin sonuna uyanır gibi...
Duvarında ölü şairler
yaşayan şairlerse ölmek üzere
adı yok bu ateşin…

Ağzı erkek dolu kadınlar oturuyor barda.
bense işsiz ve kadınsız
safi içki için oradayım
ve meleksiz bir dünyanın
ayrıcalığına içiyorum.

Tanıyorum gözlerini ıslak kağıt misali
solgun
yaz güneşine hasret
artık zevk almayan uzuvlarıyla kadınları
beyaz bacaklarıyla barda oturan.
Çalıyorlar etimden
tenlerinde yürüdüğüm kadınlar
sıvı halimi silip bir kenara atan…

Bu yaz güneşinde ölüm kadar başka bir şey yok aklımda
yaşlandıkça daha çok ölüyor insan
ve zaman içinde ölüme alacak bir şey kalmıyor
bir süre daha yaşarsam alacaklı bile çıkarım diyorsun…
Boşuna ölmek için yaşlanmıyor insan…

Kul olmak için yaratılmış tür
Tanrı kendine olmasını bekler
başka biri de kendine…

Astılar
ardından ateşe attılar
giyotin denediler üzerimde
daha sonra elektirikli sandalyeye oturttular
son olarak zehirli iğne verdiler
öldürme konusunda tecrübeliler
yeni bir yol bulacaklarına eminim
tanrıya fazla iş bırakmayanlar…

Daha nereye gideceksin?
Gideceğin yerde yine kendini bulacaksın.
Ya geri döndüğünde
kendini aynı bulacak mısın?