Çocukluğumun ÖcüleriDevrildi koskoca dağlarım Devrildi dağlardan büyük,umuttan yaptığım kulem… Hayat üstüme devrildi Ve kalkamıyorum altından… Nefessizlik en korktuğum şeydi benim Ama hiçbir şey umutsuzluk kadar korkutmuyor şimdi… En doğru tabirle ‘çocukluğumun öcüleri’… Dipsiz bir kuyu hayat Dibine ulaşamadıkça çaresizleştiğim Kendimi aramak için her daldığımda, Gözlerimin yağmurlarında boğulduğum… Devrildi çınar ayağı gibi olan yüreğim, Yıllardır bedenime can veren yürek, Terk etti beni… Şimdi ise viraneyim, Hayat bana sarılmadı diye yastayım ve ben sarıldıkça o itti diye yorgun düştüm… Acılı bir beste dolandı dilime Ve sızlıyor içim… Devrildi benim koskoca ömrüm Ve devrildiği her yerde ezildi duygularım Duygularım olmadan da ben bir hiçim… |