Soğuk Sütunlar
soğuk sütunlar üstünde doğdum
onbeşimde meyillendim aşka herkes canavar görürken rüyalarında ben siyah saçlardan zeytin toplardım elim kalem tutana kadar beynime yazdım daha sonra kareli defterlere yerdeki gazete kağıtlarını okudum es geçmedim hiç şöhretlerle mektuplaştım durmadan siyahlarım yoğunlaşırken git gide hep beyaz kış ülkesi aradım anlamadım anlatamadım erkekler ağlamaz dediler hep ben avaz avaz ağladım karınca yuvalarını sürdüm yağmur altında uyudum güvercin besledim çatılarda bir alaca kuzu ardından yas tutup kendimi kedere vurdum bir zamana bin hatıra biriktirmişim katmerli yalanlar söyledim, fakat kimsenin hakkını yemedin çizilmiş sınırları hep reddettim kuzey kitaplarına sardım bir ara üstüme dağ rüzgarları esti nedensiz kavgalarım oldu silkindim elimle güneşe dokunup göçmen kuşlarının başını okşadım aşktan yargılandım, tutuklandım kuzguni soğuklarda dondum hezeyanlı yanlarım vardı kazındım, kanadım, yoruldum kısaca kendi hayat sahnemde başroldüm 1987-Sarıyer Faruk Civelek |
Şiirin bende hüzün yarattı kardeşim.Yalnızlığı, çaresiz aşkları düşündüm.
Özenip de olamadığımız kişilikler. Yaşamak istediğimiz de yaşayamadığımız hayarlar. Gitti bir daha gelmiyor.
En derin sevgilerimi sunaraım.