Yan/ar bu ins/anlık
Nedir bu öfkenin dinmeyen savaşı
Gün bile kanayarak merhaba diyor yer yüzüne Yıldızlar uzaklaştı dünya evinden Küskün yer ve küstü med cezir Okyanuslar duruldu,çağlamıyor artık hiç bir şelale Ve yaralı aşk,gönül hanesinden Kuşlar sessiz ötmeyi öğrendiler Bir serçe yavrusu nereden bilsin ölümü Vurdular ANNE karnındaki yavruyu ANNE ölü,yavru çırpınışta Sessiz bir serzenişte matem Katil suretli insanlar’’kirlettiler dünyayı’’ Cehennem yanıyor...,gönlüm insanlığa kanıyor Yanar bu hüzzam matem Yan/ar bu ins/anlık Serdar Özyanız |