Sen Uykudayken
Sen uykulardayken ben hep u/yanıktım sana
Asi yüreğine saplanıp boğuldum bataklığında sevginin Ve beni baş tacı eder sandım yüreğini Ki hep s/anmalara kaldım ben Sen ise bi haberdin hislerimden uykudayken Bir hoş geldin kırlangıcı havalandı Yaşlı çın/arımdan Şiir nezninde tadımlık İçinden birinin kan/adı yoktu Her biri ayrı yönlere kanatlandı nefes gibi Issızlığımın içine ses verdiler ansızın Ve sızıyla terk ettiler çınarımı birer birer Uykudaydın bir gül/dün ki döküldü sevdalar Depreşti dal yaprağa ve usulca d/okundu Bir alev müjdesi sardı susuzluk dud/ağına Ötüşler arasında sesin ç/ürüdü geceden Ve gözlerime k/ömür çaldım d/alına yandığımın Ki kand/ırmaktır kapılıp akıntısına giderek bence bizi Ne vijdanına temiz görünesim var yatsıdan sonra nede şafakta Söküğünü dikerken arzın kapısında duaya el açasım var Bu kadar iç/ten seslenip tam 12 de vurmak zorundaydın demek Nerd/eydik başımızı alıp kapattık gerçeklere gözlerimizi Neden uy/anamıyor hala US’umuz namluda y/itiklerine Affeylesin gerçeklerini birbirimizden g/izlediğim yaradan Affola can affola ki mahşerimize başımız dik gidelim |
s/anmalar ...yanmalardan tek harfle ayrılır bunun ayrışımı da s/onsuzlukla ölümüne yarışır...