2 HAZİRAN KOZAN’IN KURTULUŞU
‘Sekiz mart bin dokuz yüz on dokuz’ da
İşgalci Fransız, geldi Kozanlı Olmak gerekirdi hep teyakkuzda Ermeni’nin yüzü, güldü Kozanlı Türk’ün bayrağını indirdi yere, Yerine paçavra çekti göndere. Vatansever halkı boğdu kedere Derin üzüntüye, daldı Kozanlı Bölmek istediler hep bölüm bölüm Reva mıydı sana gördüğün zulüm Her köşe başını tutmuştu ölüm Öldükçe dipdiri, kaldı Kozanlı Körpecik canlara kurşun sıktılar Nice masumları vurup yıktılar Yanan fırınlara atıp yaktılar Vatanı uğruna, öldü Kozanlı İşgale direndi, nice koç yiğit Kimi sürgün oldu, kimisi şehit Kuyuya atıldı her gün kaç meyyit Kuyular cesetle, doldu Kozanlı Tutsaklık yakışmaz şanlı millete Oluştu dağlarda gönüllü çete Esaret derdine yazdı reçete Çareyi kendinde, buldu Kozanlı Her türlü işkence zulüm olmuştu Gasp, yağma, tecavüz vuku bulmuştu Daha kaybedecek neyin kalmıştı? Çaresizlik çaren, oldu Kozanlı Kazmayı küreği alan yürüdü Düşmanın kalbini korku bürüdü Defetti; kökünü yerden kürüdü Küffarın izini, sildi Kozanlı Yiğitler diyarı olamaz viran Sığmadı kabına etti feveran Tarih yazdı; tarih iki haziran Yurdunu yeniden, aldı Kozanlı Akgül derki; bugün dertler şutlansın Sevincin ikiye-dörde katlansın Toy-düğün yapılsın bayram kutlansın Davullar-zurnalar, çaldı Kozanlı. KEMAL AKGÜL(29.05.2013) |