İBRETLE BAK!
İmrenme kimsenin bakıp haline
Belki senden dertli başları vardır Kelâma dökemez gelse diline Düşüncede kalan düşleri vardır Nemi kurumaz bir avuç tuzunun Arkası kıyamet gülen yüzünün Kuru olduğuna bakma gözünün İçe doğru akan yaşları vardır O sana gelmesin sen onu ara Yoksulun gözyaşı topluma yara Yakacak bulamaz fakir-fukara Baharı gelmeyen kışları vardır Yaradan kuluna bir garaz etmez Fıtrat ile doğar imtiyaz etmez İmtihanı bilen itiraz etmez Bağrına bastığı taşları vardır Hüzünle ekilmiş insan bideri O yüzden ağlamak olmuş kaderi Âşikâr olmasın diye kederi Tebessümle örten dışları vardır İbretle bak! Kalan var mı, gitti mi? Gidenler dünyayı mâmur etti mi? Akgül’üm verilen süre yetti mi? Nice yarım kalan işleri vardır. Kemal AKGÜL |