Şu kâinat kitabını okudum,
Dağlar taşlar beni O’na götürdü.
Bülbüllerle seherlerde şakıdım,
Uçan kuşlar beni O’na götürdü.

Ayıplanır, dostun dostu ihmali,
Kulu andırmalı, kulun her hâli,
Taneleri dolgun başak misali;
Bükük başlar beni O’na götürdü.

Bir zamanlar aklım şaşkına döndü,
Duygular sel oldu, taşkına döndü,
Leyla aşkı, Mevla aşkına döndü;
Hilal kaşlar beni O’na götürdü.

Bir kıvılcım tutuşturdu özümden,
Hüzün eksik olmaz oldu yüzümden,
İçli içli ağlayarak gözümden;
Akan yaşlar beni O’na götürdü.

Âlemi seyredip tefekkür ettim,
Maziye uzandım, atiye gittim,
Faniliği çözdüm, beni kaybettim;
Sonsuz düşler beni O’na götürdü.

Akgül’üm malı yük etmedim cana,
Veren O, alan O inandım buna,
O’ndan geldim, yine dönerim O’na;
Bu gidişler beni O’na götürdü.

Kemal AKGÜL (21.08.2023)