Ve Yokluktur



Ömrün ağaran gecelerinde usanmadan büyüttüğümüz, usanmadan büyüttüğü biz… Sıksan suyu toplasan zerresi yok.. Hâlbuki olmamalı, böylesi dillerde kanamamalı şâh’ın vefâsı...

Sıksan deryâ toplasan rüya.. Güllerden, gül’ün kendisinden. Salkım salkım meyvelerin beklediğini bildiğimiz o hayat ki hayatlar hayâtından bir kendimize fermân.



"ve
dalında tek cerrahtır aklım
takvimlerimin gülen nazlı tarihlerini
bir çırpıda kesip azaltan
kalanın ağrısıyla çoğaltan"




sır şehrinin surlarında dört tarafını duaya yaslamış
miadı çoktan dolan
kırık taşım
yanım yörem sabır yosunu
koparmak faydasız
-ağlayınca yeşerir sızı yeniden-
bendedir kökü"


Kalanın ağrısıyla.. An be an. Sıkılmış dişlerime kurşun sıkılsa geçmez, titremez dahi. Duâ’ya yaslanıp yine duâ ile dirilen.. Değil miyiz.. Sabır ve.. Ve inanmak ne güç. Sabır değil, bekleyen gün şafak bilmem kaç.. Bu sabır değil ki.. Sabır neye ki. Sabır ne idi ki. İsyan nedir bilmiyoruz ki. Bu hak değil ki. Hakkımız yok ki.. O’nun değil miyiz zâti, bizim olan ne ki.. Sevişi her insanın.. Hani kimi öperek kimi içi sızlasa da döverek, acıtarak belki..


Hiçbir şey değil de..


“-ağlayınca yeşerir sızı yeniden-“


Devâ olsa da neye yarar, kor olduysa köze ne gerek. Biliyorsun değil mi.. Sol tarafa mı göğsün sağ tarafında yoksa sîne miydi.. Nasıl bir sancı nasıl bir ağrı.. Acımadan ama bütün dünya sırtımda sanıyordum…


“herçi eşk’e ye teref eşk’ be Mowla ye teref..”


“bendedir kökü”

Ele..

Ya leyl!.



"ezilmeye layık dilimin paspası isyan
basıp çıkan apak sözlerimdir
sana’ya
ona’ya ulaşan
ağır başıma toprak kalır
borcumdur
uslu öleyim diyorum"


Uslu. Hiç bana göre değil, şahsen şatafatlı olsun please. Aklında olsun, zılgıtla gömün beni, vasiyetimdir..



"inimde fragmanını okuttuğumdur aşk
-bu elmanın iki yarısı vedalaşmıştı ilkinden
kavuşmanın uğramadan geçtiği nefes durağından
biri şiirdi
diğeri ağıt
üçler oynatmaya devam ettiler-
ne adımdır masal
ne şanımdır kahraman
usul usul süzülenim
bir ezginin yanağında"


.
“kavuşmanın uğramadan geçtiği nefes durağından”

Şiir boyuma sanki, ölçüleri alınmış yüreğim içinden bana biçilmiş sanki.. benim de değil mi, ikimizin. Aynı duâ’yı solumak, aynı duâ’dan medet umarak.. Aynı duraklarda yumarak gözlerimizi, aynı sus’ta ıslanarak..yanarak..


Yalnız yürüsem düşerim sanırdım bir zamanlar; bu yolda çift’lik yokmuş meğer, öğrenmek ne güzel dedim. Hani kol kola gidilmiyor, yanında bile olunmuyor.. Duyulmuyor, billâhi duyulmuyor.. Bir daha kimseye “acınızı anlıyor ve de paylaşıyorum” gibi bir kelâm ne ederim ne edilsin isterim.. İnsan hani: Uzaktan sevmiştik davulcuları biz, uzaktan.



“usul usul süzülenim
bir ezginin yanağında”

Ezgiler gözlerin renginden mi. Hani al, ak gerdana al süzüm..


"ve
şahittir ekip biçtiğim cümleler
hiçbir sokağa tanıtmaz beni
assam asılmayan
tutsam bırakılmayanım


içimin suçlusu dört nala koşup kaçmazken hiç çıkamadım içerdeyim."



Şimdi metânetim sürçse sayfa kapanır, perde çekilir..oysa gitmek için gelmemiştim. Susmalar işte, bundandı!



Şiir hakikaten bildiğimiz ebrûlî kalemin kelâmı ve öyle hakiki öyle hayâti ki.. Yaşayana mı sanki. Değil, bunu Arabistan’da altın tahtlarda okusalar gözler kamaşır (renkli elbiseler giydirilirse harflere) , kirpikler dağılır derim.. Arapçasını yazabilirsek tabii.. Bu denli duru ve akıcı ve aklı kurcalayan sözcüklerin olmayışı, ayrıca ara ara hoş nükteler.. Dikkat dağınıkken okunmamalı diyorum ama dikkati toplar da diyorum.. Sabah fakat özellikle akşam vakitleri hani geceye değmeden ya da geceye iner iken, hasta kâlbe günde bir hece, can getire..



Seni bilmek. Seni tanımak… Nazar âhh nazar..



Âh Ebru Hanım, çalışmanızı kutluyorum. Şimdilerde böylesi lezzeti damakta uzun süre kalabilecek eserlere hasretiz hani ( bunlar genel olarak yemekler için söylense de mecaz var ya hani oradan düşünün lütfen..). Bu bağlamda çölde su nevî, hoş kıldınız yüreğimizi.. Böylesi kallâvi kalemlere ve de dirâyeti harflerden peçe hâlinde korunaklı kâbiliyetlere ihtiyacımız çoktur efendim. Bizleri eserlerinizden yoksun bırakmayınız..


Hûrmetle efendim…


(Yönetim kardeşlere desek de şuraya göz kırpma şeysinden katsalar, o zaman da şiirin ağırlığı kalmaz ama sen yine de göz’den seyreyle beni.. Dondurma karadutlu olacak..)




Duâ ile.