Adam olmaz benim derdimBahtım hüzün gergefinde küskün hayat ar gibiydi Düştüm ömrün ateşine ciğerime kor gibiydi Çürüdü dalım yaprağım rüzgârına kattı beni Halden bilmez talihimin kucağına attı beni Adam olmaz benim derdim ne yedirdi ne içirdi Kuruttu gülen yüzümü şirin canımdan geçirdi Yıllar yığıldı üstüme nefes dudağa derbeder Ey rahmeti büyük Rabbim her bir şeyi hayırlı ver Bu kabarık hesabıma şaşıyorken kendim bile Bilmem açar mı kapımı mutluluk denen kafile Adam değil benim derdim lime lime yürek yaram Semtim hüznün kalesidir olmadı neşeyle aram Bundan sonra benden gönül ne köy olur ne kasaba Öyle girdabına düştüm tek tek çekiyor hesaba Vuruldu kanatlarından ucu yakılmış dilekçe İşte hal bundan ibaret başım gövdeme gerekçe Adam olmaz benim derdim akçe etmem pazarında Uğruna ömür tükettim değerim yok nazarında . |