MİRASKaç sene devrildi hiç bilmiyorum Yıllar üzerimden su gibi aktı Onca badireden ders almıyorum En sonunda adım deliye çıktı Ne gidenden umdum ne de kalandan Kıyıya çıkmadı ruhum talandan Bazen içten güldüm bazen yalandan Çile dert olmadan bende çıraktı Oturdum köşeye akıl firarda Hep hayır aradım kârda zararda Umudun elbette kapısı var da Benim çarelerim gemiyi yaktı Tamam, koca ömrü yanlış işledim Tamam, boş hayali boşa düşledim Sanki bu hayata yeni başladım Tebessüm yüzüme kanlı bıçaktı Kalemin kahrıyla iç çeke çeke Yazdım da ne oldu iç döke döke Ömür kapısında boş bir teneke Gönülsüz gönüle gönül adaktı Müptela olmuşken kedere gama Bu gidişle benim sonum muamma Babamdan hiçbir şey kalmadı amma Hüzün mirasını bana bıraktı. |