Bir haftadır süren hastalıkla olan münasebetimiz, evden çıkmamamıza sebebiyet vermiştir. Vakit çok olunca, öksürükten kalan zamanlarda hastalığımızın adını koyma telaşına sardı. İlk önce geçen yıllardan tanış olduğumuz ve şahsına karşı çok misafirperver davrandığımız Covit diye düşünsek de üzerinde ittifak edemedik. İkinci teşhisimiz olarak domuz gribi düşünüldü ürkütücü olan bu ismi de benimsemedik zaten bize de pek uymadı. En sonunda influenza olarak adlandırdığımız durum, yavaş yavaş seyrini üzerimizden çekiyor. İlk günler öksürünce iç organlarımın tekrar yerine döndüğünden emin olamıyordum. Tabibin bize sağladığı ilaç ve psikolojik destek sayesinde, sahalara dönecek kadar iyi olmasak da kısa bir süre sonra, dışarda mevsim baharmış şarkısı eşliğinde yürüyebilirim. Bu arada kendimle baş başa kalınca insanın kendiyle ne çok ortak yönü varmış onu öğreniyor. Canım kendim seni şimdi daha çok seviyorum. Bak şiir bile yazdım…
Şaka bir yana lütfen dikkat edin kendinize…

Onca sene kahrımı çektin de of demedin
Huyum böyle sıkıya gelemem canım kendim
Acı tatlı günlerde bensiz lokma yemedin
Senden âlâ baş tacı bulamam canım kendim

Ne zaman dara düşsem ilk önce yetişirsin
Derdimle dertlenirsin acıyı bölüşürsün
Şu yüzüm gülsün diye canhıraş didişirsin
Bak öyle ayrı gayrı kalamam canım kendim

Ne yaşım umrundaydı ne umrundaydı boyum
Katlanmasa da kimse sana güzeldi huyum
Ben hiç büyümedim ki hep gencecik hep toyum
Bu yaşımda ihtiyar olamam canım kendim

Nikotinim eksilse duman duman efkârsın
Sigaramın ucunda şuh kahkahalı yârsın
Daha ne deyim sana canım İyi ki varsın
Sağlığından başka şey dilemem canım kendim

Hiç kimse çözemedi anlamadı sen kadar
Hiç kimseden görmedim senin kadar itibar
Aman boş ver bir tanem yaşayacak neler var
Sıkıntıyı üstüme alamam canım kendim

Benim yanımda paha biçilmezdir ederin
Bi daha mı gelecez hakkını ver minderin
Bak evi bile yokmuş o güzelim Dilber’in
Böyle zor soruları bilemem canım kendim