ben yine düşte mi kaldım...gördün mü kente çöken yalnızlığı doğmamış güneşlerde vuslat vurgunu sabahlar geceye yakalandım gözlerinde gördüm ki gözyaşlarıyla nemlenen ev soğuk duvarlar yosun geçmişin buğusu silinmiş aynalarda pusuda düşman yok peki kimdi benim katilim ve ne diye faili meçhule çıktı adım köksüz ağaç gibiyim orta yerde kalakalmışım cehennemin yedinci katındayım acıyı çekip kenara koyamamışım dokunsam sesine sahi değişir mi iklimler geçer mi menekşelerin alınganlığı yaprak yaprak düşer mi ırmaklar tersine yol tutmuşken dağ daha bir dağ eder mi anladım kendimle konuşuyorum yine sonra düşündüm sen var mıydın yok muydun yoksa ben yine düşte mi kalmıştım ben anlamadım istersen sen de anlama... uyanmayalım... 13/12/2007 |
tebrik ve saygılar şair