SON KEZ
Bir gün
Bu şehir bana ’kalk gidelim’ diyecek Diyecek ki O güne valizim hazır ... Ve son kez sesi yükselecek araba egzoslarının Son kez gökkuşağına imrenerek bakacağım Bu şehirden, Bu şehir bana ’ağlayalım’ derken Son kez ağlayacağım ... Beraber yürüdüğümüz kaldırım taşlarına Beraber durduğumuz o kırmızı ışığa, Sonra bize arabasıyla yol veren amcaya Son kez şiir yazacağım Bir gün Timsahlardan çaldığın o gözyaşlarını Çok ağır ödeyeceksin ... Ve gözyaşlarını acı yapan Tuz değildir! ... Son kez çay içip simit yiyeceğim bu şehirle Son kez bakacağım şu köşedeki çatlak duvarlı eve Ve uğurlarken sisli bir geçmişe İçimde acıdan kıyametler koparken Son kez gülüyormuş gibi yapacağım En son kez... Son kez saatime bakıyorum Bu şehirde zamanı okuduğum son vakitler Her şeyi geçtim de Çocukluğumu peşimden sürükleyemem Boş bakışlarımın arkasında Duyduğum şeydir,özlem... Son kez Hissettiğim şeydir;özlem.. ... Son kez ’bu yüz bana bir yerden tanıdık’ diyeceğim En son kez, Çünkü öyle yabancı olacaklar ki gördüklerim Bir insandan bir milyon sıfat sayacağım Sayabileceğim... ... |