’Bir çocuğun gözlerinden öpmek vardı şimdi aşkla
Alnımın tam ortasından vurulup ölmek pahasına’



Bu hengameden sıkıldım artık bayım
Dudaklarımı siz gibi kokmayan avuçlara sürmekten sıkıldım
Başka tenlerde teninize benzer bir iz aramaktan
Ah bayım
Bu vurgunu sol yanıma bırakıp gittiğinizden beri
İçimde doğan meczubu pranga vurmaya çalışmaktan yoruldum
Korkarım artık aşık olamayacak kadar kirli ve yorgunum



Bu kırık dökük akşam saatlerinde
Şömine başında pineklemeyi severdiniz en çok
Dudağınızın kenarına iliştirip sigaranızı
Bense sokulup kucağınıza, bir kedi gibi
Göğsünüzde uyumayı



Giderken bırakmayı unuttuğunuz bir şey var sanırım
Yoksa baktığım her yerde neden hala yüzünüz
Ve o meneviş rengi gözlerinizi görüyorum
Sanırım yüreğimi cebinizde unutmuşsunuz



Geri alabilir miyim şimdi Onu bayım
Bozdurup bir sarrafta hiç pahasına
Kırmızı bir mendil alıp
Bir gül dalına asacağım
Ve aşkını dileyip, ömrümü adayacağım!