Kolaçan
Yıldan goncalaşmaktı yaşamak
Tırtılı izlemekti Kelebeğe dönüşürken Çam ağaçlarının altındaki gölgeydi Fayton fayton Sokak sokaktı yaşamak İnceydi, narin Bakılmazdı üçe beşe Saklanmazdı kalem Zaman, o zamanlardı Diş kiraları ödenir Bol şekerli kahveler pişirilirdi Seyreldi mürekkep sonra Kızıla kesti bulutlar Sabırdı ayakta tutan Beklemekti sözcükleri Usulca bir gece Kedere bulandı her şey Bulundu gizli köşeleri Yakalandı gerçekler İnkarlar belirdi bir vakit Sonra sustu onlar da Derindi kabul etmek acıydı Koşmaktı ateşe doğru Kanamıştı avuçlar Kırılmıştı çünkü aşk Orta yerinden Goncadan yıllar Diken kusuyorlar şimdi Ulanıyorlar Birbirlerinin üzerine Anlam içre anlam Tek akılda kalan cümle Suya değiyor parmak uçları Sızlıyor Kötü rüyalar görüp Ürküyor yaşamak Nasıl olur Kol açarken kocaman Kulaçlarken ummanı Nasıl olur bu nefret Nasıl kulak kesilir kibir Ve her yerde sadece Durabilir kadim bir kolaçan... |
yüreğine sağlık, çok basit ama,aslında çok değerli yaşam nefeslerini bize veren olgularla anlatmışsın.. güzellikleri de gerisini de... saygımla