YUNUS'LAYI
Sürgün olduk biz bu ilden,
Kalanlara selâm olsun. Ardımızdan türlü telden, Çalanlara selam olsun. Mihnet büktü belimizi. Söyletmedi dilimizi. Zor günlerde elimizi, Tutanlara selam olsun. Eşimizden dostumuzdan. Ayırdılar yurdumuzdan. Sürünürken sırtımızdan, Vuranlara selam olsun. Memleketim memleketim. Kanım, kemiğim, etim. Gurbet elde bizi yetim, Koyanlara selam olsun. Hoş görürüm hepinizi. Ayırmadan tekinizi. Tâ uzaktan sesimizi, Duyanlara selam olsun. Dünya kalmaz sana,bana. Kim yaşamış kana kana. Hem meleğe, hem şeytana, Uyanlara selam olsun. Dünya küçük,ömür kısa. Su emilir, kalır posa. Cümle seven gönlü, yasa, Boğanlara selam olsun. Kim sevine, kimler yana. Kimler gide,kimler kala. Ölen gider, dönmez yola, Doğanlara selam olsun. Hoş bakmışım ben, her tavra. Hak bilmişim, vermem gayra. Şer işimiz varsa, hayra, Yoranlara selam olsun. Ben Yaralı,Yunus ulu. O da,ben de,Hakkın kulu. Hasret ile gönül dolu, Soranlara selam olsun. 12.08.1988 Mustafa Yaralı |
Aman Allah'ım !
Aynı Yunus gibi !
Öldüm, bittim bu şiire hocam !
Kimbilir kaç kere gelip okurum bunu...
Her gelişte yüreğimi bırakıyorum bu şiire ben.
Size Allah'ım hayırlı uzun ömürler versin, Başımızdan eksik etmesin efendim...
Puan neki bu şiire ?