1902 adaşım ayni yılda ayni mevsimde gözlerimizi açmışız dünyaya ,dünya güzeli bir kadın ADI AFİFE JALE

DR.Sait Paşa’nın torunu Şehir tiyatrolarında kimliğini oyunculuğunu usta icra eden harika kadın
ermeni kökenli oyuncu yurt dışına gidince onun rolünü üslenerek Emel kimliğini bürünerek harika ilk türk müslüman kadın oyuncu olarak dilden dile anılıyor..

İç işleri bakanlığı olaya el koyuyor zira müslüman bir kadın sahneye asla çıkamaz yasal olarak yasak..

Ama o yılmadan Anadolu turnelerinde bir dolu kimliğe bürünüp sahne alıyor..nasıl mı polis baskınları korku endişe bedelini ağır ödeyen bir zaferci kadın..

işe bakın sorgularda ,
_Dinini milletini nasıl hiçe sayarsın be kadın!


diye sarsılarak sorgulamalarda hırpalanırken ....babasının gözünde ise adi bir fahişedir ,evden kovulur,açtır yokluk yakasına yapışmıştır..


Ah o hekim baş ağrıları dayanılmaz haldedir haplar bir işe yaramaz tedavi için morfin dener işte kabus orada başlar..

bütün bunlardan sonra

1929 da Selahattin Pınar ile evlenir,ama kanı morfine çoktan alışmıştır

Oysa öyle mutlu bir evlilik yaşıyorlardı ki basında sürekli isimleri yer alıyordu..
gençlikte askıya aldıkları her şeyi yapıp evde saklambaç oynadılar ,bahçede sebze yetiştirdiler ve hep gülümsüyorlardı..
ta ki odanın anahtar deliğinden kocası karısının
bağlı kalın bir hortum kolunda iğnedeki morfini damarlarına zerkettiğini görene kadar..

BIRAK ŞİMDİ BENİ BIRAK
SAKİNLEŞMEK İÇİN ÖLÜMÜ BEKLİYOR SANCILARIM

Parmağımda o adın yazılı altın yüzük eşimsin canım her şeyim
Saklambaç oynuyorum kahkahalar atıyorum deli miyim ben neyim?

Bahçedeki enginarlara baksana bunlar yemyeşil benim ektiklerim
Unuttu acıları o gençliğim yanımda şefkatle tuttuğun şu ellerim



Ama bir aşkı içimde gömdüler izin vermeyen yakalayan zaptiyeler
İşsiz sahnesiz beş parasızım zalim rolünde babam zalim bakar seneler

Sokaklardaydım açtım haplar avuç avuç korkunç ağrılarda idi başım
Bir bahar akşamı o tamburun sesi kaderim miydi? seninle karşılaştım



Gülerlerse gülsünler çocuk şiirleri yazıyorum çünki ben hiç yaşayamadım
Besteler arasında bir gül gibi açtım diniyordu arada korkunç deli ağrılarım

Şimdi naçar içimde bir ses dindiren morfin soluk soluğa kesik sesleri duyarım
Sen git kurtar kendini ,sadece taş plaklarda bırak sesini, bırak ellerimi

sakinleşmek için ölümü bekliyor sancılarım..
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

işte acıklı hikayesinde bu kadına karaladığım satırlarım



ELEFTHERİA BENİM ADIM ÖZGÜRLÜK YAZAR MOTTOSUNDA
BİR ŞEYLERİ ANLATAN
ŞİİRLERİM YAZARKEN ÖYKÜLERİMİN BİR KIYISINDA

1902_1988
BİR YUNAN KIZININ TÜRK SUBAYINA AŞKI..