İçimde kaburgalarımı bile ağrıtan sesiniz
bende asla ölmüyordu
İyi ki şu madeni kumbaralarda biriktirmişiz kuruşlarımızı
Güneş şubat ın üçünde hayret bugün her şey gülümsüyordu

Affan dededen satın alır gibi rengarenk
şekerler gibiydi umutlarımız



Bir türlü büyümüyordu içerideki haylaz arada yalvarıyordu
Ama bazen elimiz kolumuzu bağlı şımaramıyordu
kaderin kenevir iplerinde sağlam olmalı
Dualarımız başlıyordu semalarda ama
iletim bozukluğu olmalı yine
dualarımıza bile bir şeyler engel oluyordu

Affan dededen satın almak istediğimiz
ayak parmak uçlarının yükseldiği
tezgahtaki şekerler gibiydi umutlarımız


Dış manzarası güzel dediğimiz evler
uçurumlara nasılda yakındı
ince bir ip germişti yüksek dağlar dan sanki birbirine
Eline tutuşturmuş ince uzun bir değnek
alay ediyor olmalıydı
haydi bakalım dengeni bul diye

milim,milim,hareket eden
sopanın ucundaydı hayat kimimizde
Affan dededen almak istediğimiz şekerler gibiydi
değişmedi umutlarımız



Ya uçurumun dibine yuvarlanırsak?
nasıl bir mücadele bu?
nefesimiz bile dengede düşmek ya da düşmemek
korkularda yürüdük
yüreğimizdeki denizler kabardı
dakgaları dilimize vurdu yinede haykıramadık

Affan dededen bir türlü alamadığımız
şekerler gibiydi umutlarımız

Hayatı istediğimiz gibi boyayamadık
binlerce renk verdiler
yine siyahı seçtik kapalı kutu içerisinde
kader diye dilek kutusunu uzattılar
gözlerimiz bağlı kimimiz hastalıkları seçtik
kimimiz biraz daha kalmayı
bazılarımız zenginliği bazılarımız kariyeri seçtik
ama dilek kağıdının ucunda acı yazıyordu bazen
gülümsemeyi yasakladı sanki birileri

ama içimizde öldürmediğimiz
bir Affan dede miz vardı
raflarında hala
o rengarenk şekerleri
kanımıza belkide onlar
güç katıyorlardı

1970 ler saliha hanım