ELHAMDÜLİLLAH
ELHAMDÜLİLLAH
Hayat manidar bir ayrılığın izini taşıyor Aşkın ’’hakimi’’ intihar etti bu gece. Kalemi kırıldı, mecnunlaşan yüreğimin bir ley/la elinden. Kelepçelendi mahkumu aşk sanığı yüreğim ellerinden İdamlık düşlerimin yangın yerindeyim sevgili... Ölüm kokuyor sensiz bu şehrin karanlık gölgelerini Kuşatıyor zifiri bir yalnızlık, Kuşanıyor sevdam kırmızı kuşağını yüreğinin beline Vur, belki ölmemişimdir. Vur, daha derine... Kedere sar bedenimin en tutsal yanlarını Vur, mabed-i bakan gözlerimin özüne Vur yalnızlık can çekişsin hasretinden Sen vur yeterki sevgili Ağzım dolusu elhamdülillah susarım ben sana Serdar Özyanız |