DAĞLAR II
Kim kaldırsa başını, ilk akla gelen sensin
Hem sisli, hem de puslu, başı yamanlı dağlar. Bâgîsi, teröristi, hepsi sana sığınır Hem sisli, hem de puslu, başı emânlı dağlar. Dağın kuralı o ki, insanı suça iter Kim düşerse eline, acımaz onu yutar Onca hayaller kurar, sonu hüsranla biter Hem sisli, hem de puslu, başı gümanlı dağlar. Elbette kötü mîras, geride kalan kârı Hiçbir işi tam değil, ya sakat ya da yarı Başından eksik olmaz, ne rüzgâr, ne de karı Hem sisli, hem de puslu, başı dumanlı dağlar. Öyle vahşileşir ki, insanlıktan arınır Başka sığınağı yok, dağa çıkar korunur Gaglıklardan su içer, mağ’ralarda barınır Hem sisli, hem de puslu, başı çimenli dağlar. Sana hiç yakışmıyor, bâtıl peşinde koşman Olur mu hiç bir insan, kendi halkına düşman? Şunu bil ki dağlara, kim çıkmışsa bin pişman Hem sisli, hem de puslu, başı amanlı dağlar… 21/04/’13 Hanifi KARA |
Kişiler yorum yazacak şiiri bilemese de uğur böceği konacağı
gülü iyi biliyor besbelli.
Yüreğine sağlık. Selam ve saygımla...