Tene düş kefeni giydirmiş bilincimin tekil ortaklığında

Pür beyaz kağıda karalanmış

İhtimalsiz bir şiirin ana fikriydin...



Seni anlatmaya hiç bir kelimeyi sevmedim

Kelimeler ki

Ne çok aşka yataklık etti



Bedensiz seviştim çünkü

Örselenmişti sevişmeler

Ve hoyrattı kasıktan yukarıya düşmeyen bedendeki ezber

Yoktu sesinin akordu irkilişimde

Gözlerindi bu deli tutulmaya tek neden

Bir çocuk bakıyordun geçmişten

Kırmızı söylenen türkülerin acıtan çırpınışında

Bir başka ölür kelebekler



Yağmurumun tanışsız mevsimiydi ellerin

Yıldız düşürdüm

Dişiliğine mühürlü gözlerimin tutkulu ağrısından

Bakir çoban kavalının ıssız koynuna

Anca acı geçer bu sürgünden

Uykusuzlukta büyür çekik gözlü kardelen

Yeri göğe birleştiren inan sevda hatırıydı

Ve senden habersizdi tüm ihtimaller ...



Ver sırtını akşama sevgili

Ve oynaş hadi aklına talan mavi kadının kıvrımlarında

Oysa ne çok uzaktı sana aklımca

Ve ne çok yakındım sana uzaklığında

Bilmiyorsun

Mutluluk bir yürek yanılsamasıdır

Günü üretmeyen



Yağmura vurgun toprakların çoğrafyasında

Ölesiye özgürdür çiçekler

Sen kokarlar ,hiç bir kırlangıç bilmez

Öptüğün kalabalık mavinin satır arasında

Kurak bir su kuşu ırmağını bekler...



Saadet YILDIRIM ÜNAL