Gece durur kaşının çatığında

Orta yerinde tozuna yenilmiş eski bir kaftan gibi duruyordu

hükümsüz asaleti

Güneşten çalma sarı tenli soytarı dalkavukluğunda

Oysa

Gecenin hükümdarı sanılabilirdi sokaktaki lamba



Ayrıntı;

Can çekişmeseydi gölgesine ağdığı sokak

Kandırılabilidi çipil gözlü zaman



Günü unuturdu yiyiciler

Kaldırımın köşeli, nankör suratında

Şehir ,

İnsana dargınlığını kusardı

Kullanılmış bedeninin kırışık ayrıntılarından



Karanlığın şahidi olmaz ki

Kan tutar günden sonra gelen çığlığı

Kanadını iştahla açarken yarasa

Karanlık,

Öümü sokardı adamın aklına



Yüreğini bir tutam maviye sattı saka

Güzeli çağıran kederli sesini hapsettiler o gün

Taş plağın gıcırtısına



Kişiliksiz bi çıkmazdı ve uğursuz

Ateşe verildi bin yıllık yasak

Tepeden tırnağa elma koktu sokak

Üç beş yeni yetme

Ellerini tutuştup sıcağa

Demlendikleri mor uykusuzluktan

Saklandılar düşüncesiz ölümlere

Aklın düstursuz kuytusundan



Ne güzeldi ateş

Bi de eti yakmasa



Ah lamba

Başın hep öne eğik

Hadi kalk artık vurulmuşluğundan

Bak üşüyor yüreğim sevdasız yazlarda



Aklının talan aklından

Savrul mantığın insafsız duvarına

Çarp ,

Öl

Kendine dön

Soluduğun nefesle yanma lamba

Kanını içiyorsun anlasana



Yargıçlar unutuyor hukuku kör uykularda

Ve hesap sorulmuyor bu devirde günahlara

Gerekçeli karar;Zaman aşımı

Tanrı adaleti dileniyor vicdandan



Her gün bitimi sevgiliyi saklar

Bu arabozan sokaklarda kol gezer avcılar

Lamba,hadi uyan



Saadet YILDIRIM ÜNAL