Sevgi hattında acemi tayfalardık
Diz kırarken sinesinde itibarın
Dişliler arasında iltifatlara yaslandık
Günlük düşleri yutkunurken
“A c a b a”
Dedin mi sevginin sultası düşer
Düştükçe akla ve kalbe
Gelir vurur sevinçlerin coşkusuna
Tutamazsın

Algınızla oynar cana direnirken sevgi
Bir sır saklar gibi
Bir tebessümün ardında saklanır
Hayal kırıklığımız

Tut ki seveni inandırmak daha kolay
Ama kendimizi inandırmak?
Odur asıl zor olan

Neden diye sorma
“Sevdi/n sevmedi/n”
Niye-sebebini sormayız?
Nihayetinde etten kemikteniz
Kaldır başını göğe, biz melek miyiz?
Bilmem anlatabildim mi?

Emin ol
O soruyu kimse kimseye soramadı
Korkusundan

Yok, görünürde sığınacak bir yeri
Ayağından vurulursa bir sevgi
Nereye gidebilir
Sen!
Gir koluna size götür
Pir aşkına!
Bana dervişçe bir seviş biçimi anlat!
Salih kullara hürmetsizlik mi olur

“Vurgun nedir ki!” deme
Bilinir ki o örtülü gönüllerin ardında
Herkes kendi cennetini ya da kıyametini yaşar
Nikbinlik avare kaldı
Sen farkında değilsin
Benim mi suçum?

Günahtır, günah!
Bari naçizane bi fikir de sen yürüt

Diyebilirsin sen görmeyecek kadar körmüşsün
Bak yeşiller kuşanan doğanın hâline
Vadideki zambaklara bak
Bütün kâinat birbirine sevgi ile bağlanmış
Ki tabiatla nebatların hoşgörülü bir hiyerarşisi var
Ne üzerlerinde barınan kuşların
Ne gölgelerinde yatan insanların
Ne de verdikleri mahsulün hesabını tutarlar

Ne diye bilirim ki sana
Sarhoş gibi bir halim var
Ne içmedim demeye dilim var, ne de içerken ispatım
Ey sevda ırmağından su içenler
Kanmayın baktığım aynalara
Akıllar nasıllığını ölçemez
Bu dünyadan olmayan bir şey eziyor beni!
Canımdan b/aşka sevgiye vaad edecek bir şeyim yok

Gel be yaşam umudum
Umutları topla gel…
Öksüz sevinçlerin kavalyesi
Sokul bir parça sokul, üşüyorum
Haydi, kısa kes kahraman
Methiye tadında kalsın
Ağrıyı, sızıyı, acıyı ben tek başıma çekerim

Bana müsaade--KAYIP YALDIZ