...

...
Halimden anlar mısın,
Sadece baksan,
Gözlerimle konuşabilir misin sevgili, yürek diliyle?
Öyle bir sohbet diliyor gönlüm bu gece,
Sessiz, renksiz.
İçli.

Gönül ufkumda rüyalar gezinir,
Çocukluktan kalmadır düş kırıklıklarım,
Soğuk ranzalarda, yatılı yıllardan vakıfım hüsrana,
Makamını bilmediğim namelerde dökülüşlerini hatırlarım gözyaşlarımın,
Bazen yalnızlıktan bazen çocukluktan dökülürdüm hislerden,
Ama en çok ruh hali perişanlıktan, garibanlıktan.

Bir çocuğun yüreğinde evrendir yoksulluk,
Hayallere vurulan prangadır sefalet.
Düşlere takılan kementtir.
Kelepçedir hülyalara bile.
Ki bu sefalet kemiklerine dek işlemişse bir de.
Ve bir de çocuksan,
Her şeyin farkındayken.
“Anlatılmaz yaşanır” budur işte.

Neden aklıma geldi biliyorum.
Notaların büyüsü olsa gerek,
Hüzünlü melodilerde melodramlarım canlanır durur,
İstemesem de böyle.

Oysa ki hapsetmek istiyorum o maziyi,
Saklamak ve unutmak istiyorum sakladığım yerde.

10 paralık bir dondurmadır mutluluk,
Bazen 5 paralık bir lahmacun,
Halk pazarı günlerinde evinde pişen bir palamut kuyruğu,
Bir ekmeğin kenarında saklıdır, hiç biri yokken.

Yokluğunda keşfetmeye kabilken saadeti,
Varlığında fark etmezsin bile.
Çünkü her şey yokken kıymetlidir.
Hele ki çocuksan…

“ben bir’im, sen de bir’sin. Seni bana ekle;2.Seni benden çıkar;0”
İşte benim zenginliğimin formülü bu.

Bu denklemde düş kurmak serbest,
Bütün dondurmalar bütün lahmacunlar bedava üstelik.
Çocukluğumun özlem dolu yıllarının mükâfatı bakışların.
Sana bakıyorum ruhum doyuyor.
Sana bakıyorum,
Ve tüm bir sefillikten, sefirliğe terfi ediyorum lahzasında.
Beni yüceltiyor bakışların.
Yükseltiyor.
Bu Mevla’nın bir çocuğun titrek dualarına hudutsuz keremidir.
İnayetin sağanak halidir bilirim.
HAMDOLA!

Yürek hesabımda açık senedimsin sen.
Varlığına paha biçemediğim gizli hazinemsin.
Mevla’nın en latif lütfusun sevdiğim.
VAROL!




Z.Terzioğlu-Bursa/Orhangazi







...