Karga sürülerine doğdu gün,
Gün de ne? Hezeyan bereketi!
Parçalı bulutlu bir yüreğin,
Paramparça yazgısında, keder nakaratları,
Dinleyen, bitmeyen bir ıstırap benimkisi,
Nefessiz, sensiz, her şeyden, herkesten uzak,
Saadetten, yıldızlardan ve dahi en mühimi;
“SENDEN”

Senden ve sevginden uzak bir kara yazının,
Noktasız paragraflarında tükenmekte ruhum.
Öylesine aç, öylesine muhtaç ki gözlerine,
Uzatsan tutacak, tutsan uçacak gibiyim ellerini.

“ gözyaşı selinden bir tufandı bu,
Tüm bir dünyayı yerle bir eden sur’un,
En yalçın, en ırak yüreklerdeki yankısı,
Kararan bahtımın, hiç gün doğmamış kaderi bu!

Elem denizinde yüzdür kederlerimi hadi,
Aşinayım her defasında ölmelere ben,
Ölmek de güzel senin için,
Yanmak da, yandırmak da güzel.
“

Bulutların gölgesinde son gecem,
İsmin dudağımda tek hecem,
Sen; “gönül sarayımda ak ecem”,
Sende kaldı yüreğim, senin gök gözlerinde,
Bir yangının ortasında,
Alevsiz közlerinde…

“

Z.TERZİOĞLU/13ARALIK2011




...
ZT