TOPRAK ANA
Bir adı olmalı, sevda merasiminden geçen kokunun
Rüzgârları taç etmeli, toprak ananın saçlarına… Bire yedi vermeli, insanlığa ekilen her tohum Ve kurumalı ne kadar ağacı varsa, Ölümün... Savurmalı esen her yel, ardında kalan kokunu, Yıkamalı baştan başa, gözyaşlarından boşalan kanla her yanı, Duymamalıyım seni andıran hiçbir şeyi, Kuraklığında yanmalı, bozkırlarında yitirilen, Gençliğim... Acısı işlemeli, gözlerinden akan her bakışına tenimin, Ekmeli her sene aynı kokunu, kalbimin çorak toprağına, Nadasa bırakılmalı ardından ve yakılmalı seni bana yetiştirmeyen, Her karışımı... Ne ekersen, onu biçersin derlerdi eskiler, Hani diyorum, ben de eksem seni yüreğimin en verimli yerine, Her gece gelir misin rüyalarıma... Hamit TÜRKAN |