Ağlamak, çare olur mu ızdırabıma,
Sökebilir mi içimden son hatıranı,
Ağlamak, çare olur mu seni unutmaya,
Öldürebilir mi ardında yetim kalan düşlerimi...

Ölmek, çare olur mu aydınlığa,
Yetebilir mi içimdeki acını silmeye,
Ölmek, çare olur mu bu kırgınlığa,
Getirebilir mi seni, bu anlamsız çarmığa…

Gitmek, çare olur mu kurtulmaya,
Geride bırakıp, bütün yaşanmışlığı,
Gitmek, çare olur mu sevdiğim,
Senden, kaçmaya ucu bucağı olmayan şehirlere…

Susmak, çare olur mu sevdiğim,
Taşıyabilir mi heybendeki kirleri,
Susmak çare olur mu, her şeye,
Kursağımda bıraktıklarını temizlemeye...

Yaşamak, çare olur mu yokluğuna,
Yeni bir sayfa açıp, garipler sokağına
Yaşamak, çare olur mu umutlu bir geleceğe,
çizebilir mi üstünü, belleğimdekilerin,

Oysa;
Ne de güzel başlamıştı bu hikaye,
Baş rollerinde biri bendim biri sen,
Piraye...

Ey benim yüreğimde büyüttüğüm,
Nefesimle besleyip, kokunla avuttuğum aşk,
Bütün olanlar reva mıydı bu sevgiliye...

Hamit TÜRKAN