Bir başka olur bu vakitler,
Her daldığımda gözlerinin rengine,
Kıvılcımlar başlar seni gören kalbimin bir yerlerinde.
Adım atamaz olur yorgun ayaklarım,
Kalırım yine o an, seni gördüğüm yerde…

Ve içimden yükselen bir ses
Dile gelir ansızın.

Kimim ben bilir misin sen.
Düştüğüm zaman yürek denilen viraneye,
Esir alırım bedeni,
hüküm sürerim akıl denilen zatın yerine…

Bazen bir tümce olurum dökülürüm Yunus’un dilinden
Bazen de bir dert Eyüb’ün bedeninde.

Kimseler tanımaz beni.

Benim mecnuna koca çölü gezdiren,
Benim Ferhat’a aşılmaz dağı deldiren
Ve bendim Züleyha’ya Yusuf’u kuyudan çıkarttıran…

Öyle çok uzaklarda aramayın beni,
Her yerdeyim ben…

Sormayın beni kalleşten, üç kağıtçıdan, düzenbazdan.
Bir türkü olup dökülürüm Veysel’in elindeki sazdan
Mekanlara sığmaz bir cismim yoktur benim,
Her ah çekişte biraz daha ağırlaşır tenim…

Çok badireler gördüm ben.
Sonunda mutluluk oldu mu, el üstündeyim.
Demeyin keyfime.

Fakat vuslatlar olmadı mı, görmeyin hiç halimi.
İlk kovulan ben olurum gönüllerden…
Ve adım zikredilir küfürbaz dillerden…

Cevap veririm bu sese,
Derim ki:Onu bana getir, seni bırakmam kalbimden,
Ve adını ezberlettiririm herkese…

Hamit TÜRKAN