Her şeyi öylece bırakıp okyanusun orta yerinde ıssız bir adaya gitsem...
Her şeyi öylece bırakıp okyanusun orta yerinde ıssız bir adaya gitsem.
İçindeki türlü bitkilerin, canlıların ve denizdeki balıkların Sadece benim olduğunu var sayarak rahat etsem. Modern hayatın bütün zorlayıcılığından, Hayatıma girenlerin yakıp yıkmalarından ve Benimin yanıp yakınmalarından Kurtulduğumu düşünüp bir daha rahat etsem... Dünya yansa hasırım yanmasa... Yaratana gönlümce ve bildiğimce ibadet etsem... Ve hatta âlimlerin bin yıllık ibadete bedel dediği TEFEKKÜR lere dalsam, Nasılsa ortam müsaitken, ruhumun derinliklerinde dolaşıp dolaşıp kendime gelsem... Tabiatı seyreyleyip, yiyip içip yatıp kalkıp, Allah’ im ne büyüksün diye hamd etsem. Artık kimse canımı yakamayacak, oh olsun, Çok arayacaklar beni... Kimseyi de ben acıtmayacağım öfkeme yenilip... Hayat standardı, yaşam kalitesi, gelecek gailesi, geçim derdi, Beğenilme egoları ve geçmişin ekoları... hepsi okyanus ötesinde kaldı, yaşasın..! Yargılayacağım eda yok, yargılanacağım dava yok... Öz eleştirilere sebep olacak eylem yok, Kaşımın altında gözüm yok... ideal yok hedef yok, ağlayacak derdim yok, güldürecek sevincim yok.. Paylaşacağım dostum yok, okşayacağım sevgilim yok... BEN VARIM, BİR TEK BEEEEN! Adada ki herhangi bir ağaçtan farkım YOK. BEN İNSANIM, SOSYALIM, KENDİME DE DEĞERLERİNE DE SÖYLEYECEK SÖZÜM VAR. ZATEN BENDEN DAHA FAZLA KİM YAKABİLİR Kİ CANIMI..? BEN İNSANIM, DİĞER İNSANLARA İHTİYACIM VAR... ONLARIN DA BANA...! canıma yetti şimdiden...!SOS...SOS...SOS... SELDA İYİEKMEKÇİ |