MECNÛN LEYLÂ'SIZ KALDI
Acımadı bir vakit, düşürdü beni nâra
Bu nasıl bir aşkmış ki, benzim sararıp soldu. Beklenmedik bir anda, kalbime açtı yara Bu nasıl bir güzel ki, birden gönlümü çaldı. O yâri gördüğü an, birden tekliyor yürek Her doğruyu her yerde, n’olur söyleme direk Karasevdâ dediğin, her hâl bu olsa gerek Bu nasıl bir sevgi ki, aklım başımdan aldı. Attığı aşk okuyla, on ikiden tam vurmuş Yâre ne söz verdiyse, bir bir sözünde durmuş Kalbimin zembereğin, sanki eliyle kurmuş Bu nasıl bir dilber ki, beni sevdâya saldı. Beni yaktığın gibi, n’olur sende bana yan Ne diyeyim sen söyle, cânân mısın yoksa can? Ben de bir hâller oldu, daha ilk gördüğüm an Bu nasıl bir sevda ki, sevgin kalbime doldu. Seven sevdiği için, verir elbet serini Değişmez dünyalara, hep yüceltir erini En sonunda öyle ki, herkes aldı yârini Bu nasıl bir dünya ki, Mecnûn/Leylâ’sız kaldı… 05/04/’13 Hanifi KARA |