dolaştım dün yine içimin mezarlığını
cüceleşti kelimeler yine dizildi boğazıma
o keskin sessizlik
kol kol ürperti
her yer yine ilmeksiz cümleler panayırı
atlı karıncalar boşa dönüyor
salıncaklar kendini sallamakta
avuçlarımda o kimyası tanıdık hüzün
silmeksizin süzülüyor yüzümden yaş ağı
gidin
defolun

sorgulatmayın şimdi inancımı
benim oğlum
benim oğlum yaşasaydı şimdi
şu delikanlının yaşındaydı



hangi kuşuna kanat gerekti tanrım
hangi meleğine yardım lâzımdı
hangi kulun açtı da doymadı
verirdim ben gönüllü dağıtırdım
urbalarını pabuçlarını
ya bu yarım hayat sancısı
panzehiri hangi reçetede saklı
hangi eczanede satılır darağacı
ne kadar yük çeker bir kulun
hiç hesapladın mı





hiç gitmiyor kulağımdan
sen unuttun mu yoksa
güneşi sığdırabildiği kadar avuçlarına


’ hiç yayamazlık yapmadım bugün
bu kaday donduyma’

hatırladın mı
ne kadar verdiysen o kadardı parmakları



simsiyah olurdu belki saçları
teni parşömen beyazı
kimbilir ne yakışırdı upuzun boğazlı kazaklar
’ komunist mi olurdu acaba yağmur gibi
yoksa sıkı bir rüzgâr gibi kapitalist’
kaçında düşerdi derde
âşık olur muydu o da adam olur da



yeni ne varsa paslı şimdi
yerine ne koyulur ki cennetin
hangi şekerle tatlandırılır bu dünya
neden bu dil tanrı
ya tebessüme kurulu dudaklar
yaşam dediğin hep
devrik cümle enkâzı mı


paşam şimdi yaşasaydı...




ToprağınSesi





.