Uyan!
Beyaz kanatlı atlar süzülecek mavi gökyüzünde
Yasak aşkın kölesi asılacak
Asma bahçesinde
Ölüm mü
O kefensiz olacak gözlerinde
Bozulacak Siruş’un yıldız kehâneti

Saçlarını rüzgârla tarayan kız
Anlamsız kalacak uğruna yazılan tüm şiirler
Haydi bir daha gülümse
Güneş tutulurken gündüzümde
Bir daha söyle o şarkıyı
Seni hatırlatan her gecemde
Yokluğun kuşatırken bedenimi
Akrep kadar zehirli
Yılan kadar sinsi ömür
Lânetlenmiş bu adamı
Bilmem nereye götürürsen götür
Açılsın mahşere bakan pencerem
Altın lâhitler içinde saklanmasam da
Zalim bir kraldan öcümü alamasam da
Geleceğim birgün
Yeniçeri Ocağını yakıp da geleceğim

Uyan!
Saçına zeytin dalı takan kız
Belki de minyatürünü işlerim
Çivilerle mermer taşlara
Hiç söylemedim oysa adını Zeugma’ya
Sahi
Kurulan hükümdarlığın
Yıkılır mıydı o zaman savaşlarla

Dağlarından inen eşkıyalar yolumu kesmese
Bu dava burada bıtmese
İnsanoğlu güzelikleri katletmese
Kılıçtan geçirirdim bütün putları tanrıçaları

Kan şerbeti içirme bana
Yaşamak istiyorum
Dalımdan düşüp de ansızın
Seyhan’a Ceyhan’a karışmak istıyorum
Bilmez misin ki
Çarmıha gerilmeden göğe çekiliyorum

Uyan!
Barışa özgürlüğe mendil sallayan kız uyan
Artık ben yokum bu oyunda
Sonsuzluğa demir alan limandan
Usul usul yol alıyorum…



Bedirhan Keklikci